سفر قهرمانی زن

سفر قهرمانی زن

کارل گوستاو یونگ نقش‌های متفاوتی را برای زنان و مردان قائل بود. در نظریه یونگ همه انسان‌ها بخشی از جنس دیگر را در درون خود دارند و کهن‌ الگوی آنیما معرف بخش زنانه روان مردان و کهن‌الگوی آنیموس معرف بخش مردانه روان زنان است. زنان اصالتاً هیجانی و مراقبت کننده و مردان اصالتاً منطقی و مقتدرند .

دختربچه‌ها خیلی زود یاد می‌گیرند که برای جلب تأیید و تحسین پدر، باید چه بازی‌هایی انجام دهند. آن‌ها ممکن است خود را باهوش، زیرک، محجوب و اغواگر نشان دهند. اولین مردی که دختر به او ابراز علاقه می‌کند پدر اوست. پاسخی که پدر به ابراز علاقۀ او می‌دهد برای رشد جنسی دختر بسیار حیاتی است.

گرما، بازیگوشی و عشق پدر برای رشد جنسی سالم دختر بسیار مهم است. در غیر این صورت اولین دلبستگی یعنی مادر، همچنان موضوع عشق اولیه و اصلی او باقی می‌ماند. از سوی دیگر سلطه‌جویی، تملک‌طلبی و انتقاد پدر از دختر می‌تواند در آینده، رشد جنسی و علاقه دختر را به جنس مخالف مخدوش یا نابود سازد.

پدری که نقش طبیعی خود را به عنوان حامی جنسیت دختر جوان خود نادیده می‌گیرد، بیشتر به روحیه دختر آزار می‌رساند و به علت نیاز به سلطۀ مذکر، رشد جنسی عادی دختر را از طریق معاشرت با محارم متوقف می‌کند.

چنین دختری باید بقیۀ عمر خود را صرف باز پس‌گیری جنسیت خود کند و این واقعیت را که به ‌’عنوان زن از حقوقی برخوردار است درک نماید.

آن‌ها به سرعت یاد می‌گیرند که اجازه دهند بابا بازی یا شطرنج را ببرد یا در بسکتبال و تنیس برنده شود. این دخترها آرزوهای خود را فراموش می‌کنند و تلاش می‌کنند که همواره رئیس شان (که زمانی پدر بوده) خیلی خوب به نظر بیاید.

سرانجام آن‌ها نسبت به آن‌چه که در زندگی آن‌ها در رابطه با پدر اتفاق افتاده، احساس تلخی و انفعال می‌کنند و شکاک و عیب‌جو می‌شوند.

با توجه به اینکه در گذشته مادران منفعل بوده اند وهمیشه سرکوب و تحقیر می شدند ، دختران این نسل خواه وناخواه برای کسب هویت، از مادر خود، پیروی کرده و
اولین کاری که می‌کنند، طرد بدن است! وقتی این اتفاق می‌افتد و دخترها در قسمت سر (منطق) رشد می‌کنند،و رابطه با بدنشان قطع می‌شود!

بدن زن نماد معنویت است و یک زن از طریق آن معنا را درک می‌کند. ولی نظام مردسالار با بدن زن جنگ بزرگی دارد و تمام قوا را جمع کرده تا در مورد بدن زن به خشن‌ترین شکل ممکن بحث کند. چرا که آن را عامل تحریک دانسته و همین موضوع سبب شده، تا هم پدر و هم مادر در مورد بدن زن اعلام خطر کنند.

به این ترتیب زن از نوجوانی احساس می‌کند که صاحب دارایی خطرناکی شده است و هم مادر در این مورد به او تذکر می‌دهد و هم پدر با این مورد برخورد می‌کند. این دختر آرام‌آرام مبارزه با بدن خود را آغاز می کند.
به منظور جلوگیری از خطر، سرکوب‌های بزرگ آغاز می‌شود و بسیاری از دخترها به دلیل همین سرکوب، طغیان علیه بدن خود را آغاز کرده و مشکلات جنسی پیدا می‌کنند. به این ترتیب با خود جنسیت هم مسئله پیدا می‌کنند و به این جمع‌بندی می‌رسند که زره‌پوش شوند تا بتوانند وارد جامعه شوند.

برخی از زنان به دلیل نوع پیچیدگی های روانی که دارند وارد محیط کار نمی شوند و برخی از زنانی که وارد محیط کار می شوند به مرور متوجه می شوند زنانگی خود را از دست داده اند.
زنان بسیاری، از موفقیتهایی که در بازار کار بدست آورده­ اند ناراضی هستند. آنها، این نارضایتی را به صورت احساس مفید نبودن، پوچی، عجز و حتی احساس خیانت بیان می­کنند. این زنان از شیوه معمول زندگی مردان که اصطلاحاً «سفر قهرمانی مردان» می نامیم استقبال کرده و موفقیت تحصیلی، هنری یا مالی کسب کرده اند، اما برای بسیاری از آنها این پرسش همچنان باقی است که این همه  دستاورد چه فایده ای داشته است؟

در واقع، انگیزۀ کسب موفقیت در زندگی، این زنان را وادار کرده با فشار کار بیش از حد، خستگی، فرسودگی و ابتلا به بیماریهای ناشی از فشارهای روحی مواجه شوند و در نتیجه هم­اکنون نمی­دانند چگونه باید از این مخمصه خارج شوند.

وقتی آنها برای اولین بار بدنبال کسب موفقیت و تأیید و تحسین دیگران رفتند، انتظار چنین عاقبتی را نداشتند. آنها تصور نمی­کردند برای این که «در اوج قله» باشند، مجبور شوند تا این اندازه از جسم و روح خود مایه بگذارند. جالب آن که وقتی چنین زنانی پس از دوره بازنشستگی به خانه برمی­گردند، کسی خوشحال و منتظر آنان نیست و اگر نیم نگاهی هم به زندگی بیرونی­شان بیاندازند دیگر احساسی از  تشویق مردان برای انجام کارهایشان به آن­ها دست نمی­دهد. در یک کلام این احساس را می­کنند که زندگی را باخته­ اند.