خودشیفتگی چیست ؟ و چه علائمی دارد؟

خودشیفتگی چیست ؟

برای شما هم سوال است خودشیفتگی چیست؟ و چه معنی میدهد ؟ افرادی که دچار اختلال خودشیفتگی هستند، به شدت خودمحور بوده، به دنبال تحسین دیگران هستند و قادر به درک احساسات و نیازهای اطرافیان خود نیستند. افرادی که خودشیفته هستند، فکر می‌کنند مهم‌ترین فرد دنیا هستند و همیشه دنبال این هستند که دیگران به آن‌ها توجه کنند و تعریف و تمجید کنند. آن‌ها به احساسات دیگران اهمیت نمی‌دهند این افراد ممکن است احساساتی از برتری و اهمیت بالاتر از دیگران داشته باشند و در روابطشان به چالش‌های جدی دچار شوند.

10 ویژگی‌ خودشیفتگی

۱- نیاز مداوم به تحسین: تمایل به دریافت تأیید و تحسین از دیگران.
۲- عدم همدلی: ناتوانی در درک و احساس کردن احساسات دیگران.
۳- محوریت در خود: تمرکز بیش از حد بر روی خود و نیازها و خواسته‌های فردی.
۴- احساس برتری: باور به اینکه آن فرد از دیگران بهتر و مهم‌تر است.
۵- سوءاستفاده از دیگران: استفاده بی‌رحمانه از روابط به نفع خود و سرزنش دیگران
6-استحقاق (حق به جانب بودن)
7-روابط پیچیده و دارای مشکل
8-عدم تعادل احساس
9-عدم اعتماد به دیگران
10-درباره موفقیت‌ها و استعدادهای‌ خود غلو می‌کنند.

جنبه های کلیدی خودشیفتگی

در زیر به چند جنبه کلیدی در «خود شیفتگی »می پردازیم :

1-ریشه‌های خودشیفتگی

• نقص در رشد عاطفی: از نظر روانکاوی، خودشیفتگی ممکن است به دلیل ناکامی‌های عاطفی در دوران کودکی، مانند کمبود محبت یا توجه از طرف والدین، شکل بگیرد. این تجربه‌ها می‌تواند منجر به توسعه یک تصویر بزرگ و اغراق‌آمیز از «خود» به عنوان راهی برای جبران کمبودها در آن فرد شود.
• مکانیسم‌های دفاعی: خودشیفتگی می‌تواند به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر احساسات رنج‌آور یا ناکامی‌ها عمل کند. فرد ممکن است با زدن نقاب ،از احساسات منفی ناشی از ناکامی یا بی‌اعتباری فرار کند.

۲-الگوهای روانی

• عشق و نفرت: افراد خودشیفته ممکن است به خوبی دیگران را دوست داشته باشند، اما به سرعت این احساسات را تغییر دهند. این تغییرات می‌تواند نتیجه ضعف در همدلی و نیاز به تحسین باشد. این افراد ممکن است دیگران را فقط به عنوان وسیله‌ای برای برآورده کردن نیازهای خود ببینند.پ
• فانتزی‌های بزرگ و واقعی: خودشیفته‌ها ممکن است در فانتزی‌هایی از موفقیت، قدرت، یا زیبایی غرق شوند که از واقعیت فاصله زیادی دارند. این فانتزی‌ها به آنها اجازه می‌دهد احساس برتری و خاص بودن را تجربه کنند.

۳-روابط بین‌فردی

• تحریف روابط: افراد خودشیفته ممکن است در روابط خود الگوهای ناپایدار را نمایش دهند. آنها معمولاً در روابط خود به طور ناگهانی تغییر می‌کنند و ممکن است به راحتی به دیگران آسیب بزنند تا احساس برتری خود را حفظ کنند.
• نبود همدلی: فقدان همدلی می‌تواند باعث شود که این افراد نتوانند نیازها و احساسات دیگران را درک کنند. این عدم توانایی در ایجاد ارتباط عمیق و معنادار موجب می‌شود که روابط آنها سطحی باقی بماند.
با گرفتن درمان و تقویت مهارت‌های همدلی و ارتباط عمیق با دیگران این افراد می توانند روابط خود را بهبود بخشند و سازگاری بیشتری پیدا کنند.

عزت نفس در افراد خودشیفته

عزت نفس در افراد خود شیفته یک موضوع پیچیده است. در حالی که این افراد ممکن است ظاهراً اعتماد به نفس و عزت نفس بالایی داشته باشند(برای اطلاعات بیشتر راجع به تفاوت عزت نفس و اعتماد به نفس کلیک کنید. )، در واقع عزت نفس آنها ممکن است ناپایدار، شکننده و به شدت وابسته به تأیید و تحسین از سوی دیگران باشد. در ادامه به بررسی ویژگی‌ها و نمود‌های عزت نفس در افراد خودشیفته می‌پردازیم:

۱- ناپایداری عزت نفس

• وابستگی به تأیید بیرونی: افراد خودشیفته به طور معمول نیاز شدید به تحسین و تأیید دارند و اعتماد به نفس آنها وابسته به مقدار تحسین و توجهی است که از دیگران دریافت می‌کنند. بدون این تحسین و تأیید، عزت نفس آنها به سرعت کاهش می‌یابد.
• واکنش به نقد: هر نوع نقد یا عدم تأیید می‌تواند به شدت عزت نفس آنها را تحت تأثیر قرار دهد و به واکنش‌های شدید و دفاعی منجر شود. این نشان‌دهنده عزت نفس ناپایدار آنها است.

۲- رفتارهای جبرانی

• خودبزرگ‌بینی: افراد خودشیفته اغلب به خودبزرگ‌بینی و نمایش دستاوردها و ویژگی‌های خود می‌پردازند تا کمبودهای درونی و ضعف‌های خود را پنهان کنند. این رفتارها به عنوان راهی برای تقویت موقت عزت نفس آنها عمل می‌کند.
• فانتزی‌های بزرگ: این افراد ممکن است در فانتزی‌های بزرگ از موفقیت، قدرت و زیبایی زندگی کنند که به آنها حس برتری و خاص بودن می‌دهد. این فانتزی‌ها نوعی جبران برای احساسات ناشی از ناکامی‌های درونی است.

۳-نبود همدلی و روابط ناپایدار

• فقدان همدلی: یکی از ویژگی‌های اصلی خودشیفتگی، ناتوانی در درک و همدلی با احساسات دیگران است. این ناتوانی می‌تواند به روابط سطحی و ناپایدار منجر شود که بیشتر بر اساس نیازهای خود فردِ خودشیفته می‌چرخد.
• استفاده از دیگران: افراد خودشیفته ممکن است از دیگران به عنوان ابزارهایی برای تقویت عزت نفس خود استفاده کنند. روابط آنها معمولاً کوتاه‌مدت و متمرکز بر منفعت‌های خودشان است.

۴- تفاوت بین ظاهر و واقعیت

• ظاهر خوش‌بینانه: از بیرون، افراد خودشیفته ممکن است بسیار مطمئن به نظر برسند و وانمود کنند که عزت نفس بالایی دارند. اما این عزت نفس بیشتر سطحی است و عمقی ندارد.
• مکانیسم‌های دفاعی: بعضی از رفتارهای افراد خودشیفته‌ نوعی مکانیسم دفاعی است، که برای پنهان کردن احساسات عدم کفایت و ناامنی‌های درونی بکار می‌روند.

۵- اثرات درازمدت

• فرسایش روابط: به دلیل رفتارهای خودمحورانه و کمبود همدلی، روابط اجتماعی و عاطفی افراد خودشیفته ، ممکن است به تدریج فرسوده شود، که این خود می‌تواند عزت نفس ناپایدارشان را بیشتر تحت تأثیر قرار دهد.
• تنهایی و انزوا: با کاهش تعاملات مثبت و از دست دادن روابط معنادار، ممکن است افراد خودشیفته احساس تنهایی و انزوا کنند، که به نوبه خود به کاهش بیشتر عزت نفس آنها منجر می‌شود.

درمان خودشیفتگی :

درمان خودشیفتگی معمولاً چالش‌برانگیز است، زیرا افراد مبتلا به این اختلال خودشیفتگی ممکن است از مشکلات خود، آگاه نباشند و آمادگی برای تغییر را نداشته باشند. با این حال، درمان‌هایی وجود دارد که می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند:

۱- درمان شناختی-رفتاری

این نوع درمان به فرد کمک می‌کند تا افکار نادرست و الگوهای رفتاری مخرب را شناسایی و تغییر دهد. با کمک درمانگر، فرد می‌تواند شناخت بهتری از خود و دیگران پیدا کند.یکی از بهترین روانشناس کرج ، خانم سعیده امانی است که میتوانید نوبت مشاوره دریافت کنید.

۲- درمان شخصی:

در این نوع درمان، درمانگر به فرد کمک می‌کند تا احساسات و تجربیات خود را بررسی کند و با مشکلات عاطفی‌اش بیشتر آشنا شود. این روش ممکن است به فرد کمک کند تا عواطف خود را بهتر درک کند و بتواند با احساسات دیگران همدلی کند.

۳- گروه درمانی:

شرکت در جلسات گروهی می‌تواند به افراد مبتلا کمک کند تا با تجربیات دیگران آشنا شوند و تغییرات اجتماعی و عاطفی را تجربه کنند. این محیط می‌تواند به فرد کمک کند تا به مشکلات خود نگاه جدیدی پیدا کند.

۴- آموزش مهارت‌های اجتماعی:

یادگیری مهارت‌های اجتماعی می‌تواند به افراد کمک کند تا نحوه تعامل مؤثر با دیگران را بیاموزند. این می‌تواند شامل یادگیری نحوه بیان احساسات، گوش دادن فعال و رابطه‌های مثبت باشد. شما میتوانید در دوره خودآگاهی شرکت کرده و به شناخت خود و رفع سایه های شخصیتی ، قدم به قدم نزدیک شوید.

۵- دارو درمانی:

در برخی موارد، داروهایی مانند ضد افسردگی‌ها یا داروهای ضد اضطراب می‌تواند به بهبود علائم کمک کند. البته تجویز دارو باید تحت نظر پزشک متخصص باشد.

سوالات متداول :

خودشیفتگی چیست؟

خودشیفتگی یک اختلال شخصیت است که در آن فرد خود را بسیار خاص و منحصر به فرد می‌بیند. این افراد اغلب شیفته ثروت، قدرت و شهرت هستند و باور دارند که شایستگی و ارزششان بیش از حد معمول است. روابط آن‌ها معمولاً سطحی و بدون صمیمیت واقعی است و انگیزه اصلی‌شان از تعامل با دیگران، جلب توجه و تحسین است

شخصیت خودشیفته چگونه است؟

افراد خودشیفته دارای حس شدید خودپسندی و غرور هستند. آن‌ها مدام از موفقیت‌ها و دستاوردهای خود صحبت می‌کنند و خود را فردی مهم و دوست‌داشتنی می‌پندارند، در حالی که دیگران را کم‌اهمیت می‌بینند. این افراد اگرچه ظاهراً اعتماد به نفس بالایی دارند، اما عزت نفسشان شکننده و ناپایدار است و خود را برتر از دیگران می‌دانند.

آیا خودشیفتگی یک اختلال است و درمان‌پذیر است؟

ویژگی‌هایی مانند خودبزرگ‌بینی، تکبر و عشق بیش از حد به خود به تنهایی نشانه‌های اختلال نیستند، مگر اینکه این رفتارها برای فرد یا اطرافیانش آزاردهنده و مشکل‌ساز شوند. در این صورت، خودشیفتگی به عنوان یک اختلال روانی شناخته می‌شود. با وجود مزمن بودن این اختلال، می‌توان با کمک روان‌درمانی و مشاوره روانشناسان و روانپزشکان آن را مدیریت و کنترل کرد.