سایه های خود را در یابیم

ما بخش هایی از وجودمان را که دیگران دوست ندارند به ناخودآگاه فرستادیم و به عبارتی آن ها را سرکوب کردیم. غافل از اینکه این ها در روان ما جا خوش کردند و از بین نرفتند. سایه کوله بار درازی است که با خود حمل می کنیم. می دانیم که وقتی نور آفتاب به بدن ما می تابد بدن را روشن می‌کند؛ اما همزمان سایه‌ای هم ایجاد می‌شود، سایه‌ای که سیاه و تاریک است. هر چه شدت این نور بیشتر باشد، سایه سیاه‌تر و تاریک تر خواهد بود. در حقیقت می‌توان بجای واژه سایه از “تاریکی، نبود روشنایی، و بخش سرکوب شده وجود” استفاده کرد. مفهوم آشنایی با سایه نشان داده است که چگونه می توان با شناخت سایه زندگی را تغییر داد، تغییری که اگر رخ ندهد فاجعه بزرگی در پی خواهد داشت. البته رویارویی و مبارزه با سایه خالی از خطر نیست و در اصل می‌تواند بسیار خطرناک نیز باشد، ولی شناخت سایه به ما کمک می کند تا آمادگی لازم برای این شناخت را در خود ایجاد کرده و رهسپار سفر زندگی شویم.

با بررسی تاریک و روشن وجود میتوان به شروع شناخت سایه پرداخت. با توجه به اینکه در فرهنگ های مختلف ، سایه شخصیتی نیز متفاوت است. می توان گفت کوله بارهای متفاوتی نیز وجود دارد. در برخی فرهنگ ها کوله بارها بزرگتر و جنس و نوع متفاوتی دارد که همراه آن ها فردیت و خلاقیت و ابتکار شخص نیز درون کوله بار جای گرفته باشد. با روبه رو شدن با کوله بار مُهر و موم شده خود قطعاً خواهیم ترسید.

محتوای پیشنهادی : برای آشنایی بیشتر با کارل گوستاو یونگ کلیک کنید.

سایه ات را مالک شو

چه کنم فلانی این موضوع را راجع به من نفهمد؟ چگونه خودم را جلوی فلانی معرفی کنم تا متوجه مشکلات من نشود؟ اگر دیگران بفهمند من خسیسم، چقدر بد می شود. ما برای خود چیزهایی داریم که نمی خواهیم دیگران آن را درون ما ببینند و بفهمند. رازهایی که اگر فاش شوند، رسوایی به بار می آورند. به بخش هایی که تمایل نداریم دیگران آن ها را ببینند، سایه شخصیت می گوییم.

اساس بوجود آمدن سایه وجود نور است. این دو با هم هستند و هیچکدام قابل انکار نیستند. در وجود ما نیز سایه وجود دارد. سایه به بخشی از ما گفته می‌شود که قابل رؤیت نیست یا از آن بی خبریم. گاهی هم اینگونه است که سایه را می بینیم، اما برای آن اقدامی نمی کنیم. سایه منفورترین بخش وجود ماست که اگر انرژی آن از انرژی “من” بیشتر باشد بصورت خشم افسارگسیخته یا ندانم‌کاری یا افسردگی سر باز می‌کند. سایه خودمختار شده هیولای وحشتناکی در درون ماست.

سایه‌ها برای افراد مختلف و فرهنگ‌های مختلف، متفاوت است. همه ما کامل به دنیا می‌آییم، اما فرهنگ ما خواستار آن است که فقط بخشی از سرشت‌مان را زندگی کنیم و بقیه بخش‌های مادرزادی‌مان را کنار بگذاریم، اما این سؤال مطرح می‌شود که ما باید در قبال سایه چگونه عمل کنیم؟ آیا باید سایه را کنار بگذاریم یا آن را نادیده بگیریم؟

مالک سایه خود شدن یعنی رسیدن به مکان مقدس یا کانونی درونی‌ که از هیچ راه دیگری قابل دسترسی نیست. در حقیقت مالک سایه شدن نوعی برخورد آگاهانه با سایه است تا تعادل لازم برقرار شود.

محتوای پیشنهادی : اگر به دنبال روانشناس خوب در کرج هستید ، مشاهده این صفحه را به شما پیشنهاد میکنیم.

آیا میتوان سایه را پنهان کرد ؟

ما می‌توانیم وجه تاریک وجودمان را از کل جامعه پنهان کنیم؛ اما هرگز نباید آن را از خودمان هم پنهان کنیم. آیا این بدین معناست که من باید همانقدر که تاریک هستم روشن باشم یا همانقدر که خلاق هستم مخرب باشم؟ پاسخ بله است؛ اما یک امای بزرگ دارد! اینکه بدانیم چطور و کجا بهای تاریکی را بپردازیم و آن را تا حدی کنترل کنیم. باید گفت با توجه به اینکه ضمیر ناخودآگاه نمی‌تواند تفاوت بین عمل “واقعی” و عمل نمادین را تشخیص دهد. این بدان معناست که ما می‌توانیم با آرمان‌های خیر و نیکی زندگی کنیم و بهای تاریکی آن را به طرزی نمادین بپردازیم. اعمال نمادین در واقع بدون آسیب رساندن به کسی زندگی ما را متعادل می‌کنند.

هر کدام از ما باید آگاه باشیم که غفلت از وجه تاریک سرشت خویش یعنی انبار کردن یا تشدید تاریکی. پس با شناخت اینکه سایه ما توسط چه کسی حمل می شود، دیگر از فرافکنی آن دست برداشته و کاملاً مسؤولیتش را بعهده خواهیم گرفت. همچنین می توانیم با توقف چرخه بی پایان انتقام و جلوگیری از فرافکنی سایه، مانع از ریختن زباله سایه دیگران روی سر خود شویم. چرا که بودن در سایه دیگری و پاسخ ندادن به آن کمتر از نبوغ نیست. در نهایت برای ایجاد رابطه خلاق با سایهء خود باید محتوای “من” و سایه را در دست داشته باشیم و این کاری بس دشوار است.

محتوای پیشنهادی : یکی از کلاس هایی که به شما برای شناخت بهتر سایه کمک میکند خودشناسی است که میتوانید به صورت کلاس خودشناسی آنلاین و یا حضوری باشد.